تصحیح علمی انتقادی عیار دانش و بررسی تطبیقی آن با کلیله و دمن? نصرالله منشی و انوار سهیلی ملاحسین کاشفی از حیث مضمون و ساختار به همراه مقدمه و تعلیقات ضروری

تصحیح متون و کوشش در فهم و اصلاح آن شریک شدن در تجربه و دانش گذشتگان، خدمت به آیندگان و تلاش در جهت حفظ میرات زبان و ادب فارسی است. زبانی که روزگاری از کرانه های دریای سیاه تا حدود هند و سند بدان سخن می گفتند و دانستنش را فضل و فضیلت تلقی می کردند. عیار دانش یکی از این سرمایه های گرانبهاست که در اوایل قرن یازدهم در سرزمین هند از قلم توانای ابوالفضل علامی وزیر نامدار اکبر پادشاه بابری هند پدید آمده است. این کتاب روایت ساده انوار سهیلی است که ملاحسین واعظی کاشی در قرن نهم از کلیله و دمنه نصرالله منشی آفریده است. عیار دانش که بی شک یکی از نمونه های عالی نگارش فارسی در هند است تا کنون تصحیح انتقادی نشده است. نگارنده بر اساس چهار نسخه خطی، یک نسخه چاپی و یک نسخه که به شکل سنگی در تاجیکستان منتشر شده است، به تصحیح این اثر پرداخته است. قدیمی ترین نسخه که در این چاپ اساس قرار گرفته است، مورخ 1028 ه. ق. است که تنها با سال تألیف کتاب (996ه.ق.) 32 سال فاصله دارد. روش ما در این تصحیح اعتماد بر نسخه اساس و استفاده از نسخه های دیگر در حد ضرورت بوده است. تنها زمانی از نسخه اساس عدول کرده ایم که متن را غلط دانسته ایم و زمانی نکته ای را با نهادن در کروشه به متن افزوده ایم که در بیش از دو نسخه دیگر یافته ایم. فصل نخستین کتاب نیز به اهمیت کلیله و دمنه، بازنویسی های آن، زندگی،آثار و سبک علامی پرداخته است.